Opis
Pielęgnica miodowa - Herotilapia multispinosa. Jedna z najspokojniejszych pielęgnic, w usposobieniu podobna do Akary z Maronii. Ryba bardzo towarzyska więc może być hodowana z innymi rybami o podobnym usposobieniu. Czasami bywa wręcz płochliwa, jednak jest z natury dość żywa i energiczna. Mimo swojej łagodności potrafi się „odgryźć” w odpowiedzi na zaczepki lub np. podskubuje inne osobniki w zbiorniku podczas karmienia, by przegonić je od pokarmu. Warte uwagi jest piękne ubarwienie tej ryby, chwilowo zmienne w zależności od danej sytuacji w zbiorniku. Dominującym w ubarwieniu jest kolor żółty, szczególnie intensywny w okresie podniecenia. Można zaobserwować także metaliczny kolor niebieski na łuskach oraz na krawędziach płetwy grzbietowej i brzusznej. Wzdłuż ciała ryby, od głowy do nasady płetwy ogonowej biegnie ciemny (czasami przerywany) pas. Najchętniej zajmuje środkową oraz przydenną strefę w akwarium. Jest wszystkożerna, co oznacza między innymi to, iż należy zadbać o odpowiednią obsadę roślin, gdyż lubi te delikatniejsze podskubywać. Dymorfizm płciowy: Rozróżnienie płci nie jest kwestią prostą. Zazwyczaj samica jest mniejsza od samca i ma bardziej wydatny brzuch, podczas gdy samiec jest większy i bardziej płaski. Jednak nie jest to regułą i nie może być jedynym wyznacznikiem przy doborze obsady (pary) do akwarium. Bardziej charakterystyczne są płetwy grzbietowa oraz odbytowa, które u dojrzałego samca są bardziej wydłużone i szpiczaste niż u samicy. U samca wraz z wiekiem pojawia się tzw. garb tłuszczowy na czole. U młodych osobników te różnice naprawdę są znikome i trudniej jest dobrać parę. Chyba, że dobieramy je z jednego, kilkumiesięcznego miotu, gdzie rybki dorastały razem w tych samych warunkach.
Rodzina
Pielęgnice.
Pochodzenie
Zamieszkuje Amerykę Środkową - rzeczki i strumienie niemal na jej całej powierzchni. Można ją także spotkać w jeziorze Managua.
Długość
Zazwyczaj ok. 10 - 15 cm, chociaż na wolności można spotkać osobniki, których rozmiar sięga nawet do 17 cm.
Odżywianie
Pokarm roślinny, płatkowany, żywy, mrożony.
Temperatura
Temperatura: 22-28 C
Warunki hodowlane
Nie jest to ogromna pielęgnica, jednak potrzebuje nieco obszaru do pływania oraz takich miejsc w zbiorniku by czuć się bezpiecznie i móc stworzyć swój rewir. Dlatego też warto wyposażyć akwarium w kryjówki i roślinność w której mogłaby znaleźć swoje miejsce. Ważne jest też umieszczenie w akwarium np. płaskich kamieni lub litych dekoracji, służących im jako miejsce do składania ikry. Najlepiej trzymać je w parze lub w miniharemie, z którego jest szansa, iż utworzy się para. Na dno zbiornika optymalny byłby drobny żwirek. Hodowla tych ryb nie jest kłopotliwa. Nie są agresywne (jedynie w czasie tarła mogą wykazywać zwiększoną rodzicielską wojowniczość) więc generalnie sprawdzają się w towarzystwie, nie wprowadzając terroru w zbiorniku, tak jak uczynić to lubi np. żółtaczek indyjski. Lubi natomiast tak jak i on skubać drobne i delikatne roślinki, więc by temu zapobiec należy w zbiorniku posadzić rośliny twarde lub niesmaczne (u mnie są to odpowiednio anubiasy i kryptokoryny). W celu urozmaicenia diety, oraz zapobiegając podgryzaniu roślinek można w ich menu włączyć nawet kawałki liścia sałaty lub szpinak. Z całą pewnością musi w diecie wystąpić pokarm roślinny. (Preferuje Ph: 6,5 - 7)
Rozmnażanie
Jest to ryba litofilna, co oznacza, że ikrę składa na płaskich kamieniach i litych dekoracjach np. w doniczce. Do tarła przystępują dobrane pary, temperatura w zbiorniku optymalna dla tarła to 25-28 stopni. Samica czyści dokładnie kamień i na nim składa ikrę w ilości minimum 100 ziarenek, dochodząc sporadycznie nawet do 1000 sztuk. Rodzice wachlują płetwami nad kamieniem ze złożoną ikrą powodując w ten sposób zwiększoną wymianę wody w tym miejscu, pielęgnując w ten sposób ikrę by zapobiec jej pleśnieniu. Narybek wykluwa się po około 24 godzinach, po kilku dniach jest gotowy do samodzielnego pływania. Zdarza się, że rodzice przenoszą wykluty narybek do wcześniej wykopanego w piachu dołka, lub np. wykopują z podłoża roślinę, która dryfując pod powierzchnią jest przez kilka dni schronieniem dla młodych. Rureczniki, nicienie i pierwotniaki stanowią ich pierwszy posiłek. Uwaga! Może się zdarzyć, że ikra zostanie zjedzona przez rodziców. Przyczyną takiej sytuacji jest najczęściej niepokój rodziców wywołany towarzystwem innych, np. niespokojnych ryb. Dlatego też optymalnym byłoby oddzielenie tarlaków do przygotowanego wcześniej akwarium tarliskowego zapewniając im odpowiednie warunki i atmosferę do odbycia tarła. Opis napisany i przesłany przez Panią Monikę Rutkowską. Serdecznie dziękujemy.
23 komentarzy
Anna:
25.01.2010 14:55Po ile są (pielęgnice)?
piotrek:
20.01.2010 18:23czy pielegnica miodowa moze byc w akwarium z gubikami molinezjami i mieczykami
piotr:
16.01.2010 19:36fajne rybki mam do was takie pytanie w jakim min. akwa można je trzymać odpiszcie
^^:
15.01.2010 11:47ile kosztuje??
misiek_jb:
29.12.2009 18:43Witam. napiszę Wam jak ja to zrobiłem. Jak został złożona ikra do małego akwarium odlałem wody z dużego potem przełożyłem kamień z ikrą i skierowałem na niego prąd powietrza z filtra na drugi dzień zaczęły się wylęgać młode. Mam młode około 3 miesięcy i mają teraz około 12 -15 mm. Z boku są moje zdjęcia
marcin:
30.11.2009 19:09mam dobraną parkę i już drugi raz mi się wytarły nie stety na drugi dzień ikra została zjedzona pytanie czy można zabrać rodziców od iky która si wykluła dzien wczesniej???
Czarek 2108:
14.11.2009 21:34Mam w akwarium 5 szt./2 samce i 3 samice/ ale nie mogę dochować się młodych.Larwy są skonsumowane przez rodziców/osobne akwarium tarliskowe/.Teraz gdy pokażą się larwy to odłowię rodziców.Może się uda.
JUAROSLAWCYWKA:
07.11.2009 22:14wlasnie kupilem trzy sZtuki no i zobaczymy co i jak:-)