Opis

Do najbardziej prymitywnych przedstawicieli tej rodziny należą wirki (Tubellaria). Ich ciało swoim kształtem przypomina skórzasty listek, ponieważ jest bardzo płaskie o nierównych zakończeniach. Przednia część ciała możemy odróżnić po wyrastających tam włoskach lub czułkach. Na dolnej części ciała znajdują się drobne wyrostki, które umożliwiają poruszanie się zwierzęcia. Płazińce są łatwo mylone z ślimakami nagoskrzelnymi, ponieważ podobnie jak one są przepięknie ubarwione, aczkolwiek różni je brak wyrostków skrzelowych.

Ciężkim elementem hodowli jest zaspokojenie preferencji pokarmowych płazińców. Te bardzo pięknie ubarwione, tj. Pseudoceros wyspecjalizowały się w zjadaniu gąbek, osiadłych bezkręgowców i osłonic. Te gatunki nie nadają się do hodowli w akwarium. Na szczęście jest kilka gatunków padlinożernych i drapieżnych, które z powodzeniem możemy utrzymywać w zbiornikach domowych. Należy im podawać mięso mięczaków oraz podobne pokarmy mięsne.

Te gatunki, które żywią się padliną możemy z umieszczać z wszystkimi gatunkami nie drapieżnymi bezkręgowców. Płazińce stanowią zagrożenie jedynie dla malutkich skorupiaków (Ispoda, Amphipoda). Płazińce nie maja większych wrogów w naturalnym środowisku. Jedynie duże skorupiaki i drapieżna szkarłupnie są dla nich niebezpieczne.

W rodzinie płazińców możemy również spotkać szkodniki, które zagrażaja naszemu akwarium. Wypławki z rodzaju Planaria, nazywanych ,, czerwoną dżumą” dostają się do zbiornika wraz z żywymi skałkami. Bardzo szybko rozmnażają się pod wpływem intensywnego oświetlenia, co prowadzi do prawdziwej ich plagi. Mieszkańcom akwarium będzie dawał się we znaki wydzielany przez nie śluz. By zapobiec epidemii tych wypławków należy regularnie ich odławiać gumową rurką lub zanurzyć żywą skałkę na 10 sekund w słodkiej wodzie, w ten sposób wypławki powinny odpaść od skałki.

Bibliografia: J. Skrzypecka, T. Skrzypecki - Akwarium morskie. W. Baumeister - Akwarystyka morska. Dick Mills - Akwariowe ryby morskie. Wszystkie pozycje serdecznie polecam.